عبدالله عباسی متولد 1341 گلپایگان

دوران کودکی ام را در کارگاه نجاری پدرم به فراگیری فنون نجاری گذراندم . سال 57 یعنی وقتی که 16 ساله بودم برای اولین بار از روی یک عکس ویولنی با تخته سه لایه ساختم و مدتی با همان ویولن نزد مرحوم استاد اسدالله ملک مشق ویولن کردم . در همان زمان هر از گاهی سنتور و مضراب سنتور می ساختم .
در سال 64 برای فراگیری ویولن نزد آقای مطلب بختیاری رفتم که سه تار را برای اولین بار نزد ایشان دیدم و علاقمند به ساختن سه تار شدم . آقای بختیاری علی رغم روشندل بودنشان مرا راهنمایی های فراوانی فرمودند .
مدت زیادی از ساختن سه تار نمیگذشت که تار را هم برای اولین بار از روی یک عکس ساختم و ساختن تار سبب شد که با استاد زیدالله طلوعی آشنا شوم . با کسب اجازه از ایشان از روی تار یحیی ای که داشتند الگو برداشتم و تار بعدی را با استفاده از این الگو ساختم که مورد استقبال استاد طلوعی و دیگران قرار گرفت ، در حین ساز سازی مدت یک سال و نیم هم به فراگیری تار نزد ایشان پرداختم .
در سال 69 با استاد هوشنگ ظریف آشنا شدم که از آن زمان به بعدفراگیری تار را نزد ایشان ادامه دادم و ایشان همیشه مرا مورد لطف خود و محبت پدرانه خود قرار میدادند و راهنمایی میفرمودند . متاسفانه از سال 73 به دلیل بریدن انگشتان دست چپ خود در حین کار ، کمتر به نواختن تار پرداختم و ساختن آن را تا به امروز ادامه دادم .

کارگاه چنگ

چند سالی بود كه دوست داشتم یك چنگ داشته باشم ولی هیچوقت به طور جدی به ساختنش فكر نكرده بودم.از ابتدای سال 1388 یك جرقه در ذهنم باعث شد كه تصمیم بگیرم این ساز زیبا و رویایی و كهن ایران را بسازم.به گرد آوری اطلاعات پرداختم و شروع به این كار كردم.
مشكلات بسیار زیادی سر راه بود و من با تلاش شبانه روزی توانستم كه سختی ها را پشت سر بگذارم و این ساز زیبا را ساختم البته ناگفته نماند كه خانواده و دوستان زیادی مشوقم بودند امیدوارم به كمك باری تعالی بتوانم این كار را به نحو احسن انجام دهم و در مدلهای مختلف بسازم تا با این كار این ساز دیرینه ایرانی را دوباره در كشور احیا كنم.